Het goede oude arbeidsrecht
Met de komst van de Wet Werk en Zekerheid (WWZ) is per 1 juli 2015 het ontslagrecht op de schop gegaan. Het was de bedoeling om ontslag makkelijker te maken maar in de praktijk is dat anders uitgepakt en worden ontbindingsverzoeken juist vaker afgewezen.
Op 5 februari 2019 is het wetsvoorstel Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB) door de Tweede Kamer aangenomen. Met de WAB die naar verwachting op 1 januari 2020 in werking treedt, wordt beoogd een aantal fouten uit de WWZ te herstellen.
De grootste wijziging door de WAB is de introductie van een nieuwe ontslaggrond (de ‘i’-grond). Onder het huidige recht moet een werkgever volledig aan één van de acht wettelijke ontslaggronden voldoen. Disfunctioneert een werknemer nu beetje en is de verstandhouding ook verstoord geraakt, dan is dat onvoldoende voor een ontbinding. Door de nieuwe ‘i’-grond kunnen ontslaggronden, net als onder het arbeidsrecht van voor 2015, weer worden gecombineerd. Ontbindingsverzoeken op basis van deze combinatiegrond zullen makkelijker tot een beëindiging leiden, maar daarbij kan de werknemer wél aanspraak maken op een aanvullende ontslagvergoeding ter hoogte van maximaal 50% van de transitievergoeding.
Twee andere opmerkelijke wijzigingen betreffen de transitievergoeding en de ketenregeling.
Onder het huidige recht hebben alleen werknemers met een dienstverband van twee jaar of langer bij ontslag recht op een transitievergoeding. Met de WAB hebben werknemers al vanaf de datum van indiensttreding recht op een transitievergoeding, dus ook tijdens de proeftijd. Vooral werkgevers met flexwerkers zullen dit merken.
Ook de ketenregeling wordt verruimd. Nu kun je maximaal drie tijdelijke contracten in twee jaar aangaan maar dat wordt (net als onder het oude ontslagrecht) weer drie jaar.
Het ontslagrecht is weer in beweging, dus houdt de ontwikkelingen bij.